MisS-Vida
|
آرامتر بگذر! ای مسافر!ای جدا ناشدنی! گامت را آرامتر بردار!از برم آرامتر بگذر!تا به کام دل ببینمت
بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم. آه!که نمیدانی...سفرت روح مرا به دو نیم میکند...وشگفتا که زیستن با نیمی از روح تن را میفرساید... بگذار بدرقه کنم واپسین لبخندت را و آخرین نگاه فریبنده ات را. مسافر من آنگاه که می روی کمی هم واپسین نگر باش. با من سخنی بگو. مگاذر یکباره از پا در افتم...فراق صاعقه وار را بر نمیتابم... جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز...آرامتر بگذر...وداع طوفان می آفریند...اگر فریاد رعد را در طوفان وداع نمیشنوی؟! باران هنگام طوفان را که میبینی آری باران اشک بی طاقتم را که می نگری... من چه کنم؟تو پرواز میکنی و من پایم به زمین بسته است... ای پرنده!دست خدا به همراهت... اما نمیدانی...نمیدانی که بی تو به جای خون اشک در رگهایم جاریست... از خود تهی شده ام...نمیدانم تا باز گردی مرا خواهی دید؟ حکایت جالبیست که فراموش شدگان فراموش کنندگان را هرگز فراموش نمیکنند...
نظرات شما عزیزان:
|
About
Home
|
.gif){kind=small}
